Ξέρεις, έχω ένα τετράδιο.
Μπορεί να έχω μιλήσει για αυτό κάποιες φορέ.ς
Απο πέρυσι το ξεκίνησα.
Αυτό, το να γράφω εκεί.
Το να ανοίγομαι.
Το να πνίγομαι.
Να γίνομαι κομμάτια.

Και φυσικά είναι όλα μπερδεμένα εκεί μέσα.
Δεν θέλω να το ανοιγει κανείς.
Δεν θέλω κανείς να φτάσει στης σκέψεις μου.
Κανείς που θα με κρίνει για αυτά που γράφω.
Είναι δικά μου.
Για μένα.
Θα με δείς να κάνω σαν τρελή αν πέσει σε λάθος χέρια.
Απλά εκεί μέσα είναι ο κόσμος μου.
Είναι εγώ.

Και δύσκολα θα το εμπιστευτώ να το διαβάσει κάποιος.
Δεν το έχω κάνει ακόμα.

Σωπαίνω.
Εκεί παραπονιέμαι.
Χαίρομαι.
Στεναχωριέμαι.
Βγάζω τα μέσα μου. Όλα.

Για αυτό δεν θέλω να πέσει σε λάθος χέρια.
Πολλές φορές γράφω και για μένα.
Για σένα...
Για διάφορες καταστάσεις.
Για κάτι που με πείραξε.
Ίσως και αυτό να φταίει που δεν μιλάω όταν πρέπει.
Γιατί το τετράδιο τα ξέρει όλα.
Και τα βγάζω όλα εκεί.
Ξεσπάω.

Για αυτό, αν είσαι ένα κομμάτι του... αν τύχει και διαβάσεις κάποιες σελίδες, απλά μείνε σιωπηλός.
Σαν εμένα..