Γιατί είναι βράδυ.
Τσιγάρο.
Σε σκοτώνει.
Το ξέρεις, μα συνεχίζεις.
      Όπως με την αγάπη.
Σε σκοτώνει.
Γιατί δεν ξέρουμε να αγαπάμε.
~ Και πώς να μάθουμε;!

Οργή.
ή και μίσος.
Δεν ξέρεις την διαφορά.

Μίσος.
ή και οργή.
Δεν ξέρεις την διαφορά.

Δες, δεν μπορείς να κάνεις κάτι, και να μη βάλεις μέσα αγάπη.
Ή έστω να δεθείς.
Ή να δώσεις κάτι απο το εγώ σου.

Αλλάζεις.

Δίνεις ευκαιρίες.

Ελπίζεις.

Κάνεις όνειρα...

Αλλά, αλλάζεις.

Όμως το εγώ σου δεν αλλάζει.

Εγώ.

Πάνω απο τους άλλους.

Και πάλι πίσω, στα μπερδέματα.

Ξέρεις την σημασία του αγαπώ;

Του μισώ;

Θέλω.

Γενικά των λέξεων.

Άλλο το γειά.

Κάποιες λέξεις, είναι τόσο βαριές.

Ασήκωτες.

Θες να της ξεστομίσεις, και πληγώνουν

ή σε κάνουν ευτυχισμένο.

Αλλά και πάλι, τίποτα δεν μπορεί να υποθεί με της σωστές λέξεις όταν νιώθεις. ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.

Κάποτε θα μας πνίξουν τα τόσα ανείπωτα λόγια.

Σωστό έτσι;

Μα πάντα σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να είχες πεί.

Και μετανιώνεις για της λέξεις που χρησιμοποίησες.

Ίσως οι αμόρφωτοι, αυτοί που δεν ξέρουν απο λόγια, που μιλάνε "χαζά"

να είναι εκείνοι που λένε τα πάντα με την ψυχή τους. Με της πράξεις τους, με τα μάτια τους.

Λοιπόν, δεν γινόμαστε και εμείς λίγο αμόρφωτοι;

Χάνεται το νόημα.

Καπνός. 

Χάνεσαι.

Δε φαίνεσαι.

Κυνηγάς το εγώ σου σε σώματα χωρίς ψυχή.

Αναρωτιέσαι για την τόση επιφάνεια γύρω σου.

Ψάχνεσαι.

Χάνεσαι.

Βρίσκεις.

Χάνεις ξανά.